و الهه ی عشق مرا صدا زد ... عشق
را هيچ آرزو نيست مگر آنكه به ذات
خويش در رسد. اما اگر شما عاشقيد
و آرزويي مي جوييد... آرزو كنيد كه ذوب شويد
و همچون جويباري باشيد كه با شتاب مي رود
و براي شب آواز مي خواند. آرزو كنيد كه رنج بيش
از حد مهربان بودن را تجربه كنيد. و چه زيباست ديدن
شوق زندگي در چشمان يك دوست...
تو يه خورشيد شکسته من زمين سرد و خسته
بي حرارت وجودت توي دلم غم نشسته
من ديوونه ي عاشق به خيالم تو خدايي
همه شب بيدار مي موندم که تو با سحر بيايي
من مي خواستم توي رگ هام معني زندگي باشي
به تن خسته ي عاشق نور آرزو بپاشي
واسه تو فرقي نمي کرد بودن و نبودن من
پاي خستمو نديدي لحظه ي تلخ شکستن
تو غريبه من يه عاشق که برات دل نگرونه
فاصله بين من و تو از زمين تا آسمونه
روزاي خوب گذشته کاشکي برمي گشت دوباره
شباي سرد جدايي باز مي شد پر از ستاره
کاش مي ديدم که نگاهت پر عشقه مهربونه
از لب تو مي شنيدم غزل هاي عاشقونه
تن من پر از شکايت دل من پر از حکايت
من مي خواستم با تو باشم برسم تا بي نهايت
باز هم امشب مثل هر شب
تو دلت برام دعا كن
نم نمك سكوت بشكن
زير لب خدا خدا كن
باز هم امشب مثل هر شب
پر كن از صدات هوا رو
قرق سكوت بشكن
تازه كن ترانه ها رو
